In het oktobernummer van de nieuwsbrief van Kadoc schreef ik een artikel over de Parijse jaren van Eugène Yoors, die er lid was van de Rosenkruisers. Zijn leven was hard, maar hij zag het als zijn taak om meer kleur in het leven te brengen. Mooie, warme kleuren en mooie, warme glasramen zouden de mensen in het grijze Vlaanderen de weg tonen naar God. Dat idee deelde hij onder andere met Rozenkruiser Sar Péladan.
Hier dus een zonnig glasraam en de link naar mijn artikel: http://kadoc.kuleuven.be/pdf/nbr/2014_5.pdf
Blog van jogovaerts
De Parijse jaren van Eugène Yoors
Jan Yoors en Marnix Gijsen
Marnix Gijsen is een van de beroemdste Vlaamse schrijvers van zijn generatie, Jan Yoors een van Vlaanderens meest miskende kunstenaars. De levensloop en persoonlijkheid van deze twee mannen konden bijna niet meer van elkaar verschillen. Toch geraakten hun levens met elkaar verstrengeld. Deze opmerkelijke, soms moeizame vriendschap verdient een nadere beschouwing. In de archieven van het Letterenhuis bevindt zich een interessante brief waarin Marnix Gijsen de boeken van Jan Yoors verdedigt tegenover een kritische lezer, die niet om het even wie blijkt te zijn.
